ang pangulo

isang higanteng bilbord
ang humambalang sa daan,
bali ang magkabilang poste
            at balu-baluktot
ang kalawanging mga tadyang.

                        at ang tarpulina
            nakasubsob sa putik –
nakatiwarik sa burak
                ang nakangiting mukha
ng presidenteng may nunal sa pisngi.

payapang bundok

pag nadaraanan ko ang mga bulaklak
            na itinitinda sa Pansol
lalo na ang mga dilaw na gumamela
            at ang mga waling-waling,

    di ko mapigilang tumigil sandali
upang pagmasdan at kung maaari

                haplusin ang kapayapaan
        ng bahagharing nakalambong
                sa luntiang mga dahon.

kapayapaang ngayo’y nakalibing
                    sa putik na rumagasa
                    mula sa hinalungkat 

na dibdib ng bundok.

nakadungaw sa bangin

  

                            sa kampus,

nakangiti nating sinalubong

      ang isa’t isa

at winelkam ang pamamaalam

      ng bagyo.

itinahip ng ating dibdib

      ang selebrasyon

      para sa isang linggong

      walang pasok

(ang iba, tiyak ang gimik

ng barkada).

may mga iskolar namang naghimutok,

      nakatutok ang puso sa blue book

habang inuusal ang mga pormula

      ng i-eeksam sana

      sa math, sa stat, at sa chem.

      

      sa Pansol, lampas-baywang

ang tubig-baha, may pamilyang

parang mga basang manok

na nakadapo sa bubong;

may inang namumugto ang mata

at namamaos ang lalamunan

      sa katatawag sa anak

na inanod ng baha;

sa gilid ng tulay sa Parian,

may mga bahay na nilunok

      ng naghikab na ilog,

      at sa tabi ng pampang

nakadungaw sa bangin ang balkon

      ng isang bunggalo, sa gilid

nagsasampay ng damit

      ang isang aleng buntis.

nakalahad ng mga palad

abala ang mga iskolar

sa pagpindot ng kamera at celfon

para ikuwadro ang mga punong

humalik sa lupa – naghambalang

na mga gawaing namamalimos ng bisig.

"kawawa naman ang mga puno,”

sabi ng isang iskolar

habang patingka-tingkayad siyang humahakbang

sa mga sanga at dahong tila mga palad

na nakalahad sa kanyang harapan.

mabuting balita

nang humupa ang hangin at ulan,

naglabasan ang mga iskolar ng bayan,

naghimutok sa sinapit ng minamahal na kampus:

mga baling sanga,

higanteng akasyang nakatingala sa langit ang mga ugat,

tuklap na bubong ng koop,

basag na salamin ng bulletin board sa registrar,

naghambalang na dahon ng royal palm tree,

umaalulong na ilog sa likod ng s.u.*

nagsalimbayan ang kislap ng kamera

at tikatik at tunog ng celfon –

agad ipinamalita ang tala ng pinsala

at ang mabuting balita na isang linggong

suspendido ang klase.

* s.u. – Student Union building

nang manalanta si milenyo

        mga pinong guhit ng karayom

ang bakas ng ambon sa bintana ng bus.

      kumakaway

ang punit-punit na plastik na nakasabit 

      sa ulilang sanga

      ng nakabulagtang akasya;

      

paikot-ikot ang pigtas na tsinelas,

      hinihigop ng puyo ng tubig

      sa gilid ng daan;

      

      nakasubsob sa putik

ang kongkretong poste ng kuryente;

      nangangatog sa bubong

      na may sunong na gulong

ang tatlong batang hubad;

      nangakatingala sa langit

ang mga latang ikinakaway

ng mga paslit na umaaligid

      sa mga sasakyan.

     

ito ang pinakamahaba kong biyahe

      mula Los Baños pa-Cubao,

pitong oras na pag-aalumpihit

      ng puwit at isip.

      

at dahil nginangatngat ng pag-uulyanin

ang aking utak , nakaligtaan kong

      magbitbit ng bolpen at notbuk.

      

kaya habang

usad-hinto ang punerarya ng tila-ataul

na mga sasakyan, bawat masabat

ng nanlalabo kong mga mata

      iniuukit ng aking kuko

sa kapiranggot

na tiket ng bus.

ang pagiging matapat

Ang pagiging matapat
ay kabutihang-ugali
na dapat nating isapuso;
kaya tulad ng kuhol
na ngumangatngat ng dahon,
siya, na ulo ng CHED,
ay nanahimik upang magturo
sa pamamagitan ng gawa
at hindi ng ngawa --
ipinid ang bibig
upang karera'y di mapatid.

Ang pagiging matapat
ay kabutihang-asal
na dapat nating isabuhay;
kaya tulad ng kuhol
na pinasukot ng asin,
lumukot si neri, inilubog ang ulo
sa laylayan ng saya ng kanyang hepe,
siya, na bungangang umaalingasaw
sa hello garci at i am sorry.

casual(ty)

Just becoz I’m not a graduate of UP

and I aint got no MA or PhD,

nor do I have the latin surname laude

casual akong puwedeng masisante

anytime, even without notice ‘mare.

Hasa man ako sa mga diskarteng

pangklasrum, mag-somersault man sa klase,

tumimo lang sa student’s kukote

the lessons that I weave araw at gabi.

Gosh! sadya nga bang buhay ay ganire dine

sa ‘ting premiere university?

Gee! tuluyan na nga kayang napundi

ang Liwanag? Ningning ang humalili?

O dear idols ng mga estudyante,

my colleagues, mga kap’wa ko casual(ty)

kumapit sa payroll, wag magpahuli.

Dream! makibeso at maghapi-hapi

luhuran, himurin ang RGEP1








1Revitalized General Education Program ng UP