mga pinong guhit ng karayom
ang bakas ng ambon sa bintana ng bus.
kumakaway
ang punit-punit na plastik na nakasabit
sa ulilang sanga
ng nakabulagtang akasya;
paikot-ikot ang pigtas na tsinelas,
hinihigop ng puyo ng tubig
sa gilid ng daan;
nakasubsob sa putik
ang kongkretong poste ng kuryente;
nangangatog sa bubong
na may sunong na gulong
ang tatlong batang hubad;
nangakatingala sa langit
ang mga latang ikinakaway
ng mga paslit na umaaligid
sa mga sasakyan.
ito ang pinakamahaba kong biyahe
mula Los Baños pa-Cubao,
pitong oras na pag-aalumpihit
ng puwit at isip.
at dahil nginangatngat ng pag-uulyanin
ang aking utak , nakaligtaan kong
magbitbit ng bolpen at notbuk.
kaya habang
usad-hinto ang punerarya ng tila-ataul
na mga sasakyan, bawat masabat
ng nanlalabo kong mga mata
iniuukit ng aking kuko
sa kapiranggot
na tiket ng bus.