sinumbatan ako ng sulsi sa iyong kamiseta

Sinumbatan ako ng sulsi sa iyong kamiseta
noong  alukin mo ako ng tinda mong mga k’wintas;
ayaw, ayaw pumanatag nitong aking pag-iisa.

sinumbatan ako ng sulsi sa iyong kamiseta
“B’wisit, abala”,  dagli kong kinuyom ang aking bulsa,
tiniyak na wala ni kalansing na dito’y aalpas.

Ayaw, ayaw pumanatag nitong aking pag-iisa.
Laksang bubog ng yelo ang lumuwa sa aking mata –
mga pangil ng lamig na sa iyong puso’y ngumatngat;

sinumbatan ako ng sulsi sa iyong kamiseta
Dapit-hapon, umaambon; marahan, tumalikod ka –
humakbang. Yumakap sa iyong likod ang mga patak;

ayaw, ayaw pumantag nitong aking pag-iisa
Tinawag kita sa gitna ng ulan: “bata halika!”
Ikinubli ka ng dilim; lalamunan ko’y nalaslas.

Sinumbatan ako ng sulsi sa iyong kamiseta,
Dapit-hapon noon, umaambon nang lumapit ka,
bitbit ang tinuhog na kampupot na wala nang katas;
ayaw, ayaw pumanatag nitong aking pag-iisa.

DILA NG KANDILA

    


  a
    lak ang
      salitang
       ni la la gok
          ng a k ing
         mga mata
            at  uta
               k
            bumuntong
            hininga ang
            hangin sumayaw
            ang  paruparong
            kurtina na sa
            pagkampay ay
            agad sinagpang
            ng nabulabog
            na dila ng kandila

SAPAGKAT GAYON NA LAMANG ANG PAGSINTA NG DIYOS

sapagkat gayon

na lamang

ang pagsinta

ng diyos

sa sanlibutan

kung kaya

ipinagkaloob

niya ang kaniyang kaisa-isang anak

sapagkat gayon na lamang ang pagsinta

ng negosyo sa sariling diyos, ipinako

nito sa minimum

ang sahod upang

ang sino mang

sumasampalataya

sa kapital

ay hindi

mapahamak

kundi magkaroon

ng buhay

na walang

hanggan

aleluya aleluya

KALAN

Inagaw ng agiw ang tikas ng mga tungko.
Masdan ang abo: pulbos na latak ng pagtatagisan
at pagtatagusan ng apoy at pagkalam ng utak at sikmura.

Sapat bang iguhit lamang sa noo ang krus na abo
ng sala-salabid na panaginip na kinalinga ng kalan?
Masdan ang mga tungko: mga ulilang alila,

ulirang tanod ng samutsaring pagbabanyuhay.
Sinong makapagsasabing nanatili silang tahimik?
Sa pag-indak ng liyab, hindi kaya sila naganyak umawit?

Kaylalim ng dilim ng lasok na nakakapit
sa kanilang katawan; ngunit pakinggan: dumadaloy
ang ilog sa kanilang mga pusod, humalakhak pa rin
ang apoy na kaylaong kaulayaw ng luwad at bakal.