1.
Walang titik, walang tala ang simula
Sa simula ay patak ng
hamog
at butil ng alikabok
na nagtagpo, nagtalik
sa puyo ng alimpuyo
ng walang patid na
pag-inog
ng mga daigdig.
Walang tala
kung saan at kailan
nagmula
ang patak ng hamog,
walang titik
ang panganay na tibok
ng butil ng alikabok.
Ngunit minsan,
sa isang panahong lumipas,
namutawi sa bawat bibig,
nanahan sa gunita ng
madla,
at inawit ng hangin
ang tungkol sa tuwa ng
isang diwata
at halakhak ng isang bathala.
2.
Sa daigdig ng walang patlang na liwanag
Gumising sa isang
panaginip ang diwatang
naglaho
na ang pangalan
sa alaala ng
sambayanan ;
ngunit sa salay-ginip
na ito’y nagbabanyuhay
sa bansag na Gimgimulah.
Naalimpungatang
inapuhap ng diwata
ang hibla ng dilim na
pumasok
sa kanyang bumbunan,
umikot-ikot at tila
dapog na dumarang
sa kanyang dibdib, umikid
at namugad sa kanyang
sinapupunan.
Pagkaraan ng ilang
saglit,
lumabas sa kanyang
pusod ang hibla
at sumungkit ng hamog
sa kanyang kaliwang mata.
Pumatak sa palad ni Gimgimulah
ang nahulog na butil
ng hamog,
masuyo niya itong hinagkan
at pagkatapos ay
humimig:
“Hayo, hamog ng aking tuwa,
binhing butil ng
aking luha;
hanapin ang ating
tadhana.”
Walong beses na umikot
sa palad ni
Gimgimulah ang hamog,
pagkatapos ay dumausdos
sa kanyang daliri
at kumapit sa hibla
ng dilim,
na agad namang
pumailanlang sa pagitan
ng daigdig ng walang
patlang na liwanag
at daigdig ng walang
patlang na dilim.
3.
Sa daigdig ng walang patlang na dilim
Noong panahon ding
iyon,
isa namang bathala ang ginambala
ng isang babala
sa kanyang panaginip.
Bahagyang
napaiktad si Kobakila
nang tila ipu-ipong
umikid papasok
sa kanyang bibig
ang isang himaymay ng
liwanag,
umikot sa kanyang
dibdib
at pinag-alab na tila
pugon
ang kanyang puson,
pagkatapos ay dumukot
ng alikabok
sa kanyang pusod.
Inilapag ng himaymay
ang butil ng alikabok
sa palad ni Kobakila .
Makaraang masuyo
itong hagkan,
umawit ang bathala:
‘Sulong, alikabok ng aking halakhak,
salubungin takda ng ating
tadhana;
hindi dapat maantala
ang paglikha.’
Walong beses na
umikot sa kanyang palad
ang
butil ng alikabok,
dumausdos sa kanyang
daliri
at kumapit sa himaymay
ng liwanag,
na agad namang lumipad
patungo sa pook na
nakapagitan
sa daigdig ng walang
patlang na liwanag
at daigdig ng walang
patlang na dilim.
4. Nagsalikop ang liwanag at dilim
Hindi nagkisap-mata
at nagtagpo sa
pagitan
ng daigdig ng dilim
at ng liwanag
ang butil ng
alikabok at patak ng hamog.
Kaagad nagtagis ang
darang ng dapog
at ang liyab ng pugon,
at nilingkis ng
walang patid na pag-ikid
ang pagsasanib-ligaya
nina Gimgimulah at
Kobakila,
hanggang magbuhol
ang magkabilang
laylayan
ng mga balabal nilang
liwanag at dilim
at magsalikop at tumibok
na
iisang pulso;
hanggang maging isa ang
ritmo
ng kanilang mga
hininga.
Sandaling tumigil
ang pag-inog ng mga
daigdig
nang bumunghalit
ang magkasanib na halakhak
nina Gimgimulah at
Kobakila.
Sa isang iglap, nagsalikop
ang daigdig ng walang
patlang na liwanag
at
daigdig ng walang patlang na dilim;
isinilang ang Liwalim
– ang pook-pinagsalikupan
ng liwanag at dilim,
ng liwanag at dilim.
Mayamaya, lumiyad at
lumatag
ang butil ng alikabok,
nabasag at umagos ang patak ng luha;
lumuwal ang malapad na lambak
na ginagapangan ng
sanga-sangang ilog,
na hinahaplos ng
mabining hangin –
daigdig na supling
ng walang patid na
pagtatalik
ng halumigmig at
alikabok,
ng pagsasanib-hininga
nina
Gimgimulah at Kobakila.