bumabalong ang libu-libong biyoletang bulaklak

Anong babala ang gumambala sa mahimbing mong paghimlay
upang languyin ang ligalig ng lagalag kong panaginip?
Kaylalim ng dilim ng mga taon ng paglimot na nakapagitan sa atin,
kaylapot ng banlik na nakabalot sa iyong mga buto at bungo,
kaybigat ng tubig na pasan ng iyong pinid na puntod,
ano’t nagawa mong humulagpos
at ako’y dalawin, Ingkong?
Pumuslit ka mula sa hilik ng tulog na bulkan
na ngayo’y kubkob ng lamig ng nagsali-salikop na mga ilog;
naglambitin ka sa nilulumot na kalansay ng Mulawing
sa pagkalunod nakakapit pa rin sa kasintahang gulod –
(saan pa hahagilap ng halimbawa ng wagas na pag-ibig?)
Lumulan ka sa mga alon,
pumailanlang kapiling ng mga bula,
pagdating sa pampang, paulit-ulit mong siniil ng halik ang burol
na pinaglipatan ng mga buto at bungo ng iyong mga kadugo,
ng iba ko pang mga ninuno.
Anong dasal ang iyong inusal?
Anong salamangka ang iyong tinula?
Sandangkal mula sa aking ulunan,
lumagaslas sa himbing kong malay
ang gumuhong tadyang ng sementeryo –
natungkab ang mga nitso, bumukas ang mga kabaong,
at bumulagta ang matandang Baleteng
tanod at parola ng mga kaluluwang naglalakbay,
punong tagapag-ingat ng mga lihim ng pugot na sepulturero.
Dumausdos ang hinihigan kong papag,
bumulusok sa kailaliman ng dam at nalagas
ang aking mga ngipin at kuko,
nagkalasug-lasog ang aking mga buto,
natunaw ang aking laman.
Saan ako ihahatid ng iyong lupit?
Diyos ka ba o Demonyo?
Nasaan ang aking bibig?
Bakit hindi mo ako marinig?
Huwag, hindi ako sasama.
Bakit mo ako sinusundo?
Tingnan mo:
bumabalong ang libu-libong biyoletang bulakalak
sa aking bulong!
Ngunit bakit bilanggo ng iyong tinig ang aking bibig?