ang kalsada upang iguhit
ang hanggahan ng mga kampo
at ang larangan ng gera.
Sino mang mataga ng palad
sa labanang ito ay magiging bihag;
pero hindi puwedeng tagain
ang kawal na nakakapit sa bakod
na himpilan ng kanyang pangkat.
Tuko akong bantay-bakod,
minsan-minsang nangangahas
na lumapit sa guhit
ngunit iglap ding babalik.
Ikakatuwirang babantayan ko na lamang
ang mga bihag na kaagad namang napapalaya
ng mga kalaban – ipinanganak yatang
may imbisibol na pakpak!
Madalas akong mataga at mabihag
at natatapos ang gerang hindi ako naililigtas –
tuwing tatangkain akong isalba ng katropa
hindi kami makalusot kahit sa lampang tanod –
Tuko akong gutay ang tuhod.