bayaang yakapin kita bunso,
kumutin mo ang bisig kong hapo
humimlay ka sa pagal kong dibdib.
Iwaksi sa isip ang dagundong
ng buldoser, angil ng de-kabra,
singasing ng pako-yero-tabla.
Iduduyan kita sa daluyong
ng himagsik-pagibig-pagasang
panangga ko sa lamig at gutom,
habang kinakalag ko ang buhol
ng mitong tumatabing sa mata
ng mahihirap. Aking
bunso
kailanman hindi tayo susuko.