ang kanyang katawan at mukha.
Muling nagtalsikan sa kaniyang ulirat
ang pulbura at mga piraso ng bakal
na gumutay sa kanyang mga binti,
at sa hininga ng kaniyang ama’t ina,
isang umagang
palabas sila ng Mosque.
Sinisid ng kanyang tingin
ang lunting alon ng bakuran,
sa kanyang isip,
binubulabog niya
ang mga butil ng hamog
na nakikipagkindatan sa sinag ng araw,
sinasalat ng kanyang talampakan
ang nagsakliwat
na sapot ng gagamba.
Nahinog ang hamog
sa kanyang mga mata,
umingit, pumihit
ang kanyang wheelchair.
Wasak na saranggolang
kumampay sa hangin
ang ulila niyang
binti.
