kalaro ng daliri ang kandila,
hinintay niya ang paghupa
ng alimpuyo ng bagyo.
napapapitlag siya
sa bawat kalampag ng bubong,
sa bawat hampas ng hangin
sa playwud na dingding.
nanginginig ang ningas ng kandila
at ang kaniyang mga daliri
sa bawat yugyog
ng sahig.
kailan kaya matatapos ang sungit ng langit?
makabalik kaya si Inang at si Tatang
mula sa laot?
binatak
ng yakap niyang kartun ng damit
ang kaniyang noo,
hanggang tuluyang maglapat
ang pilit niyang binubuklat
na munti niyang mga pilik.
humilig ang kandila
sa dantay ng humimlay na daliri,
at unti-unti,
gumapang ang ningas,
naglambitin sa kartun,
tinupok ang musmos na panaginip.